9-10 september - Blue Mountains

Zaterdag 10 september
Ik besef me dat onze reisverslagen jullie op een gegeven moment zullen gaan vervelen, maar ik merk dat ik de ‘gedetailleerde’ verslagen ook voor onszelf schrijf als een soort dagboek, omdat je dingen zo snel vergeet. Dus haak gerust af en lees vooral wat je leuk vindt…

De tijd gaat echt snel, maar we maken ook veel mee. Ik schrijf dit op onze laatste avond in de Blue Mountains. Een gebied dat je volgens alle gidsen en blogs gezien ‘moet’ hebben en waar dus ook elke toerist heengaat. Dus wij ook ;-)
En terecht, want hoewel toeristisch is het een prachtig natuurgebied dat het midden houdt tussen de Grand Canyon en een regenwoud; een uitgesleten gelaagd rotslandschap maar dan helemaal begroeid met bomen. Het plaatsje Katoomba waar we zitten, ligt bovenop zo’n rotsplateau. Op loopafstand van de camping heb je geweldige uitzichtpunten en vliegen de kaketoes je om de oren, Boaz onze dierengek vindt het gek genoeg maar stomme vogels omdat ze zo hard schreeuwen. Met Ravi in de rugdrager (Papa Paardje!) maakten we vandaag een stoere tocht een stuk de ‘canyon’ in. Heel veel op en neer en met als kers op de taart een prachtige waterval. Boaz zeurt nergens over en dartelt als een echte berggeit heuvel op heuvel af. Tot besluit even spelen in de speeltuin en dan gaan we Ravi’s middagslaapje voor het eerst deze vakantie maar weer invoeren, want we merken dat de reisdagen en alle nieuwe indrukken best impact hebben op de jongens. Dat merkten we vanmiddag toen de koek bij Boaz echt op was toen we inkopen gingen doen voor ons nieuwe ‘huis’. De inventaris kon nog wat aanvullingen gebruiken en nu we een koelkast hebben kunnen we ook echt een voorraadje inslaan. Echt leuk hoor zo’n huis op wielen, al had het wel wat voeten in de aarde voordat we met deze camper op pad waren…

De camper ophalen
Gisterenmorgen zijn we met de taxi naar het ophaalpunt van de camper gereden. De laatste nacht werden we nog uit onze slaap gehouden door ruziënde buren, maar Boaz en Ravi hadden er gelukkig geen last van. ’s Morgen alles opgeruimd ingepakt en een XL taxi besteld voor al onze koffers. De taxi was iets later waardoor we ook nog even de huiseigenaar Marty gesproken hebben (Wij moesten toch steeds denken aan die zebra uit Madagascar). Leuk om hem even te spreken; de volgende AirBnB gasten stonden al weer klaar.

Dan het verhaal van de camper. Eenmaal aangekomen op het ophaalpunt ga ik binnen al het papierwerk regelen. Boaz loopt over van enthousiasme over alle campers die er staan en vraagt zich af welke nu van ons is. Ravi rent de hele dag achter Boaz aan en herhaalt alles letterlijk. Het papierwerk is al een heel gedoe omdat er van alles op het recept staat wat ik niet besteld had. Waarschijnlijk een opportunistische verkooptechniek. Nadat ik het meeste weer recht gepraat heb en betaald, mogen we tot grote vreugde van Boaz en Ravi dan eindelijk naar onze camper.

Ik loop met de vriendelijke dame de gebruikelijke inspectieronde om de auto om de aanwezige schade te noteren. Dat valt mee, we krijgen uitleg en de sleutels en we kunnen op pad… of toch niet?
Wanneer de dame weg is en we de binnenkant eens goed bekijken zien we dat we een behoorlijk uitgeleefde camper hebben gekregen. Heel veel dingen zijn oud, stuk, gammel of werken niet goed en bovendien is het niet erg schoon. Als ik op het formulier kijk zie ik dat de dame binnen al had aangevinkt dat de binnenzijde prima was. Floor en ik balen. De jongens worden ongeduldig, Boaz krijgt zijn vinger flink tussen de deur, kortom Sh.t

Dan ben ik toch maar naar de vriendelijke dame toegestapt om te vertellen dat we de staat van de camper niet vinden passen bij de prijs die we betalen. Gelukkig lijkt deze dame het wel een beetje eens te zijn met ons en gaat proberen iets te regelen. Wij gaan in de buurt even lunchen in een ‘local’ tentje om de hoek.
Als we na een uurtje terug komen krijgen we gelukkig het bericht dat we een andere camper krijgen. De dame noemt het omwisselen, maar we krijgen duidelijk een ‘upgrade’ naar een luxere, nieuwere camper. Een groot verschil en na een oponthoud van 2 uur gaan we dan echt op weg!

Het links rijden went eigenlijk best snel en ik merk dat naarmate onze rit van 2 1/2 uur vordert ik steeds meer ontspan. Ook Floor heeft dat gevoel. Veel ‘geregel’ en ‘gezeul’ is nu gedaan en we zitten in onze super-de-luxe camper die de komende 5 weken ons huis is.

Morgen gaan we hier in de buurt nog wat rondkijken en rijden dan via ‘hunter valley’, waar veel Australische wijn vandaan komt (o.a. Lindeman) terug naar de kust.