29 september - 7 oktober

Donderdag 29 september
Vanmorgen zijn we vertrokken richting Broken River om op zoek te gaan naar nog een bijzonder Australisch dier van ons verlanglijstje; de Platypus zoals ze hem hier noemen. Wij kennen hem als vogelbekdier. Hij schijnt te wonen in de Broken River, waar je ze ’s morgens vroeg of einde middag kunt bewonderen terwijl ze op zoek zijn naar eten. Eerst rijden we door de sugarcane velden en steken elke 200 meter een spoor over. Het krioelt hier van de kleine spoorlijntjes; hierover vervoeren ze het geoogste en verhakselde ‘sugarcane’ met wagonnetjes met tot wel 100 kleine karretjes. Onderweg zien we waar die karretjes naartoe rijden; we rijden langs een enorme suikerfabriek. Boaz vraagt honderduit en krijgt lessen aardrijkskunde, biologie, scheikunde en culturele vorming ineen en zuigt alle informatie gretig op. Na de fabriek rijden we over een weg een vallei in omgeven door bergen. De weg loopt langzaam omhoog tot we alleen nog een hele steile weg omhoog kunnen nemen. De camper wordt op de proef gesteld maar we komen na 10 minuten haarspelden boven en rijden naar de rivier.

Hoewel we er niet ’s morgens vroeg zijn is het gelukkig een beetje bewolkt waardoor we ook kans hebben om de platypus overdag te zien. Vanaf een klein informatiecentrum wandelen we door een prachtig regenwoud naar een eerste plek waar ze zouden kunnen zitten, maar helaas hebben we geen geluk. Wel zien we er veel schildpadden zwemmen in de poelen in de rivier, ook heel leuk!

Bij een brug even verderop zitten een paar mensen heel stil naar het water te turen. Boaz en Ravi doen hun best om ook stil te zijn en dan zien we hem echt boven komen, een vogelbekdier! toch wel hele bijzonder om die wilde dieren te spotten. Ik had zelf verwacht dat hij zo groot zou zijn als een otter of bever, maar het is maar een heel klein beestje, niet veel groter dan een rat. Hij duikt onder om eten te zoeken en komt dan boven water om het op te eten.

Na deze beleving rijden we nog langs een uitkijkpunt vanwaar we over de vallei uitkijken waar we uit gekomen zijn. Ravi valt in de auto in slaap en na een auto-lunch zetten we koers naar onze volgende bestemming Cape Hillsborough.

We rijden eerst naar een prachtige natuurcamping maar hier blijkt helaas geen plek te zijn, het is het laatste weekend van de voorjaarsvakantie en dus overal erg druk. We rijden naar een caravanpark iets verderop en daar kunnen we terecht voor 1 nachtje. Er is zelfs een zwembad, dus Boaz is helemaal in zijn nopjes. Het is al einde van de dag dus we gaan, na een traditioneel avondlijk strandbezoek, lekker slapen.

Vrijdag 30 september
De camping ligt pal aan zee, maar we kunnen er niet zwemmen, omdat er vanaf oktober gevaar is voor jellyfish, die erg gevaarlijk kunnen steken en zelfs hartfalen kunnen veroorzaken. Ook is er een bordje op een paal getimmerd met de boodschap dat er zoutwaterkrokodillen zijn gezien. Het advies is om niet te dicht langs de waterkant te lopen!
Hoewel de camping te duur is voor wat we krijgen is het toch een leuke stop. Ik ga ’s ochtends vroeg een rondje hardlopen en kies voor een wandelroute vanaf het strand, al snel blijkt het een route met veel look-outs en dat betekent steile klimmen en trappen; het wordt een interval training vandaag.
Tijdens de afdaling schiet er voor mij over het pad een geschrokken kangoeroe met enorme sprongen weg. Ik loop door een eucalyptusbos terug naar de camping en het is net of je in de sauna loopt, zo sterk ruikt het ernaar.

Omdat we om 10.00 uur alweer van de camping af moeten (standaard uitchecktijd hier) duik ik om 08.00 met Boaz het zwembad in terwijl Floor met Ravi alles vast inpakt. Ook op de camping lopen er wilde kangoeroes rond die rustig van het gazon zitten te snoepen. Floor kwam er zelfs een in het donker tegen onderweg naar de douche. Omdat hij de weg versperde wist Floor niet zeker of ze er gewoon langs kon lopen. Ze zijn helemaal niet onder de indruk van mensen.

We spelen nog even in de speeltuin en bellen vast voor een volgende overnachtingsplaats, we gaan vandaag namelijk naar Airlie Beach. We hebben geluk en kunnen bij onze eerste keuze terecht. Een plek bij iemand in de voortuin, alleen geschikt voor campers met eigen voorzieningen.

Na een korte wandeling in een schitterend mangrove-bos met veel muggen en een driftige Ravi (een onvervalste-peuter-puber-driftbui) rijden we naar de volgende en meest noordelijke bestemming van onze reis.

Omdat we nog even boodschappen doen, komen we toch weer tegen schemer aan in een mooie buitenwijk. We rijden een soort oprijlaan op en de eigenaresse komt al op ons aflopen. Heel vriendelijk helpt ze ons met inparkeren onder de bomen langs de oprijlaan. Boaz en Ravi kunnen hun geluk niet op want we hebben 2 paarden als buren in het weiland naast ons. We gaan ze natuurlijk nog even begroeten en mogen ze zelfs even aaien.

Zaterdag 1 oktober
De volgende morgen spreken we Suzette weer en zij geeft ons een paar leuke tips voor Airlie beach en omgeving. Na een relaxte ochtend gaan we naar de ‘Lagoon’. Een soort openluchtzwembad pal aan de kust. Als we Airlie binnen rijden weten we waarom het zo’n populaire plaats is. We rijden over een berg heen en vanuit de hoogte kijken we neer in een paradijselijke haven met lichtblauw water. Het doet me denken aan St. Tropez, waar ik eens was met Onno. Hij zou hier ook wel een paar weken kunnen verblijven op een zeilboot.
Parkeren valt niet mee met een 7 meter lang gevaarte maar gelukkig weet Floor met hand en tand en een grote ‘ sorry’ smile een parkeerplaats vast te houden tot ik er gearriveerd ben. Pal naast de ‘Lagoon’, we hebben weer eens geluk!

Airlie beach is de poort naar het gebied de ‘Whitesundays’. Dit is een grote verzameling kleine eilanden voor de kust die bekend staan om de hagelwitte stranden en het helderblauwe water. Zeilen of varen is de manier om dit gebied te verkennen. Niet alleen voor buitenlandse toeristen maar zeker ook voor Australiërs met bootjes en boten.

Boaz is non-stop in het water te vinden, hij is een echte waterrat. Met zijn drijfpak en z’n bandjes kan er niets gebeuren en dus laten we hem met een gerust hart zelf zwemmen. Hij geniet ervan en komt alleen uit het water om iets te drinken of eten en dan nog met tegenzin. Ook Ravi ontdooit langzaam en voelt zich steeds meer op zijn gemak in het water. Hij zwemt in onze armen op z’n hondjes en doet of hij een haai is; angstaanjagend! Ook lukt het om hem zijn slaapje in de buitenlucht te laten doen, een meevaller.

Met tegenzin verlaten we de lagoon en gaan een tripje boeken bij een reiskantoortje. We kiezen een mooie boottocht voor maandag en gaan nog snel een ijsje halen terwijl het langzaam donker wordt.

de volgende morgen vroeg zie ik een kangoeroe in de bosjes en later zien we er op aanwijzen van Suzette nog twee lopen.
De volgende morgen besluiten we om het dorpje te verkennen, gaan op zoek naar een wasserette en bezoeken nog eens de Lagoon. We vinden een wasmachine in een backpackershostel en lunchen bij een leuk tentje ervoor. Na een middagje in de lagoon doen we nog even boodschappen bij de Woolworths. Lekker relaxed dagje.

Maandag 3 oktober
Vandaag staan we vroeg op, want we moeten om 07.20 in de haven zijn. Daar ligt een groot motor-catamaran-jacht waar we met ca 100 mensen aan boord gaan. Op naar de Whitsunday
Islands. Natuurlijk zijn we toch nog aan de late kant en haasten ons met aanmelden. Ik laad de jongens uit en de spullen uit en vergeet een parkeerkaartje te kopen.

De boot is groot maar er zijn ook aardig wat mensen aan boord, ook een grote groep chinezen. Onze blonde jongens doen het altijd erg goed bij mensen uit Aziatische landen. Ze worden continu toegelachen en alles wat ze doen is leuk, inclusief een luier-explosie in het gangpad.

De eerste stop is bij de ‘swirling sands’ van Whitehaven beach. Het zand hier is het fijnste witte zand wat je maar kunt voorstellen, het lijkt een beetje op dat vogelkooi zand. Dit levert schitterende plaatjes op in combinatie met de tropische eilanden en het azuurblauwe water. (google maar eens op Whitehaven beach ;-) Dit strand staat elk jaar steevast in de top 10 beaches of the world. Het zand is zo puur en fijn dat het zelfs gebruikt schijnt te zijn voor het het maken van de lens van de Hubble telescoop. Maar bovenal is het een paradijselijk plekje om even te zijn. Omdat het een beschermd gebied is zijn er geen huizen, winkeltjes, wegen of ijskraampjes. Je komt er alleen per boot. We gaan er voor anker en kleine rubberbootjes brengen ons aan wal. Met 2 kleine mannetjes in reddingsvesten nog best een spannend ritje.

Eerst klimmen we naar een uitzichtpunt voor het spectaculaire panorama over de swirling sands. Hoewel prachtig blijven we maar even want we worden aangevallen door hordes grote steekvliegen. We zien nog wel van bovenaf een paar vlekken in het water van Manta-rays die er rond zwemmen. Dan echt naar het strand, waar we deze bijzondere plek goed in ons opnemen en even lekker zwemmen. Echt indrukwekkend en zeker het mooiste strand wat wij ooit gezien hebben.

Helaas moeten we na een uurtje weer terug richting boot voor deel 2 van de trip; snorkelen. Eenmaal aan boord wordt een lunch geserveerd en varen we in 45 minuten naar Black Island waar een koraalrif omheen ligt. Floor en ik hebben bedacht dat we elkaar afwisselen. Floor gaat eerst met de jongens in een boot met glazen bodem voor een tochtje over het koraalrif, terwijl een stinger-suit aantrek en ga snorkelen. Later gaat Floor dan snorkelen en kan ik met de jongens op het strand spelen.

Het snorkelen is schitterend. Het koraalrif heeft heel veel verschillende soorten koraal. Elke wending die je maakt levert weer nieuwe soorten en kleuren op. Dat geldt ook voor de vissen die op 10 cm voor je neus voorbij zwemmen, alle soorten, maten en vooral kleuren komen voorbij. Het is echt schitterend. Dan hoor ik iemand van de crew roepen dat er een reuze schildpad gespot is. Meteen zwem ik de kant op waarnaartoe gewezen wordt en na even zoeken zie ik een schildpad met eenschild van zo’n 80 cm doorsnee zwemmen, geweldig! (80 cm onderwater is door het vergrotingseffect in het echt zo’n 50-60 cm, maar toch…) Een groot gedeelte van de resterende snorkeltijd blijf ik rondom dit majestueuze dier zwemmen. Als er meer snorkelaars verschijnen wordt hij het zat en kruipt een beetje weg tussen het koraal.

Helaas blijkt er geen mogelijkheid te zijn om te wisselen waardoor Floor de kans mist om nog te gaan snorkelen, iets waar ik wel van baal omdat we er van tevoren speciaal naar gevraagd hadden. zo vaak heb je niet de kans om met een reuzeschildpad te snorkelen.
de ‘glass-bottom-boat’ was ook leuk hoewel de jongens het snel gezien hadden. Eenmaal weer aan boord gaan we naar de laatste bestemming; daydream island. Een soort paradijselijk resort met aquarium met allerlei vissen en haaien. Onderweg slaapt Ravi op een bank binnen in de boot.

Daydream Island is zo’n typisch all-inclusive eiland. Wij lopen meteen naar het aquarium waar we Nemo’s zien en roggen, felgekleurde vissen en een haai. Boaz vindt het superinteressant allemaal.
We springen nog even in het zwembad voor een frisse duik en dan gaan we aan boord van het schip op weg terug naar de haven. Een zeer geslaagd avontuur voor ons allemaal. Als klap op de vuurpijl hebben we ook nog een gratis geparkeerd want; gelukkig geen bon!

Dinsdag 4 oktober
De volgende dag hebben we moeite om afscheid te nemen van de bijzondere plek bij de paardjes. We rekken het tot en met de koffie en dan beginnen we echt aan het laatste deel van onze reis; de terugweg naar Brisbane.

Op advies van Suzette bezoeken we vandaag eerst een waterval in de buurt. Een korte detour van onze route. Door de geringe regen van de afgelopen tijd is de waterval niet erg indrukwekkend qua water, maar toch is het een mooi plaatje. Boaz staat al te trappelen om het water in te gaan en samen zwemmen we naar de ‘douche’. Ook Ravi komt nog even met mij baden in het kleine meertje voor de waterval.

Dan rijden we door naar Alligator Creek (de laatste krokodil is 5 jaar geleden gespot), waar we een goedkope stop-over camping hebben voor de nacht. We zijn aangenaam verrast door de enthousiaste eigenaresse die op slag verliefd is op Boaz (He’s so beautiful!). Deze spontane vrouw is een verademing! Veel Australiërs die in functie zijn, zijn best zakelijk in het contact, of een beetje ‘amerikaans’ aardig. In hun vrije tijd zijn ze grappig genoeg juist weer heel snel geneigd een praatje aan te knopen. We genieten van de mooie zonsondergang, eten, doen snel een wasje en douchen de jongens en verwennen de camper na vier dagen weer met stroom, vers water en verlossen hem van het vuile water.

Woensdag 5 oktober
De volgende ochtend vertrekken we om 06.00 uur en schieten lekker op. We hebben besloten wat langere etappes te maken zodat we de laatste week nog wat tripjes kunnen doen voordat we de camper in Brisbane inleveren. We hebben besloten om een stop te maken in Yeppoon, waar we op de heenweg ook geweest zijn. Het past goed in het schema en op de fijne camping kunnen we een lekker stranddagje inlassen. Doordat we vroeg vertrokken zijn komen we al aan het einde van de ochtend aan. de jongens spelen lekker in de camper, Floor doet een hele berg achterstallige was en ik ga een stuk hardlopen op het strand. ’s avonds halen we weer de fish and chips die ons eerder zo goed was bevallen.

Donderdag 6 Oktober
’s morgens zijn Ravi en ik vroeg wakker en lopen we samen naar het dorp om brood te kopen bij de bakker. Hoewel het rond 7.30 is had ik Ravi toch al beter in kunnen smeren. De zon is hier erg fel en zonder factor 50 ben je in 15 minuten verbrand. Na een heerlijk ontbijtje (Boaz wil geen brood meer eten en stapt over op yoghurt met fruit en muesli) spelen de jongens met de lego in de camper terwijl Floor en ik een trip proberen te regelen bij onze volgende stop: Bundaberg. Van hieruit vertrekken dagtochten naar Lady Musgrave Island. Een prachtig eiland met een grote koraallagune eromheen. Dit eilandje is het zuidelijkste gedeelte van het Great Barrier Reef en je moet hier geweldig kunnen snorkelen en duiken. We komen erachter dat de bootreis 2 uur heen en terug is. Dat is een beetje te ver voor Boaz en Ravi. Ook krijgen we dan weer hetzelfde probleem dat geniet allebei kunnen snorkelen en duiken. Omdat dit onze laatste kans op deze reis is om het GBR te zien besluiten we om op 2 achtereenvolgende dagen los van elkaar te gaan. Floor gaat zaterdag snorkelen en ik ga zondag duiken. Niet optimaal, maar goed.

Als de trip geboekt is gaan we lekker naar het strand en genieten onder onze palmboom van de schaduw, het zand en de golven. Als Ravi moe wordt ga ik terug naar de camper om hem op bed te leggen.

Floor is deze vakantie best veel in de weer met de jongens, in verhouding meer dan ik. Dat komt ook omdat ik hele uren rij als we onderweg zijn en bijvoorbeeld ook eten kook en soms een uurtje hardloop. Overdag een boek lezen is dan ook niet evident met de twee boys (ook al ben je 6 weken onderweg). Vanmiddag ga ik dus even met Boaz op pad, zodat Floor eindelijk even rustig kan lezen. Ravi wordt ook al wakker en gaat ook mee op zoek naar de speeltuin die we vanuit de auto zagen. zo vermaakt iedereen zich prima op deze relaxdag.

Vrijdag 7 oktober
Vandaag weer een reisdag. 325 km te gaan naar Bundaberg. Niet heel vroeg op pad maar na de koffie en via de speeltuin. Na een lange rit komen we aan op alweer een privé camping die Floor heeft gevonden. We staan achter een huis en erf van een familie in the middle of nowhere. Deze mensen hebben een stuk land van 23 hectare dat grotendeels uit natuurgebied en een stuwmeer bestaat. We rijden door een hek langs hun huis en de koeien (ze hebben er 8) en rijden dan 500 meter naar achteren en komen bij het stuwmeer. Aan de rand van het stuwmeer hebben ze links en rechts van het pad een paar stukken gemaaid. Dit is onze plek voor vannacht, we staan er helemaal alleen.

Omdat er een paar vuurkorven staan beginnen we na een korte verkenning van het terrein met sprokkelen van takken en maken om 17.00 uur terwijl het langzaam donker wordt een vuurtje. We maken er een gezellig borreluurtje van met limonade, biertje en nootjes. De eigenaren komen langs en we praten gezellig over hun leven hier en over onze plannen. We blijven zo lang mogelijk buiten zitten en voetballen nog wat totdat de muggeninvasie te erg wordt en we naar binnen vluchten. Ik liep net even naar buiten en behalve de maan en de sterren is het hier aardedonker.
Wat een cadeautje weer zo’n plek!

NB alleen natuurlijk geen bereik en dus geen mogelijkheid om dit verslag te uploaden. (tot vandaag)