18 tm 21 september. Byron, Noosa, Hervey, Agnes

Zondag 18 september. Byron Bay
Het vakantiegevoel begint nu echt te komen, het is nu woensdag en ik moet echt weer even terug halen wat we sinds zondag allemaal hebben gedaan. Een goed teken denk ik, wanneer je het gevoel voor tijd een beetje kwijt raakt.

Zondag zijn we rond 10.00 uur vertrokken, Nadat we eerst nog alle activiteiten hebben afgerond om onze woonwagen weer ‘mobiel’ te krijgen. Ja heus, geen kleinigheidje met onze luxewagen; stroomkabel loskoppelen, grijs water tank legen, schoon water bijvullen, toilet legen, gaskraan dicht, alle ramen en deuren goed dicht, opstapje omhoog (al vaak vergeten), alle schakelaars omlaag (een soort stoppenkast met 10 schakelaars), alle koffers vast, alle losse dingen weggestopt, bed omhoog, autostoelen van B+R vast, alle kastjes op slot. En dan kunnen we gaan.

Op naar Byron Bay! De navigatie stuurt ons langs een prachtige kustweg, terwijl ik dacht dat we via de highway zouden rijden. Omdat we al in de reservediesel rijden wordt ’t toch een beetje spanend of we Byron halen, dat gaat gelukkig net goed. De jongens komen vanmorgen wat moeizaam op gang en vinden het rijden niet altijd leuk, soms tot wanhoop van Floor. Omdat ik achter het stuur zit, moet zij de boys in goed humeur zien te houden. Alle registers van vermaak worden opengetrokken en meestal gaat het dan weer een poosje goed. Soms komt Boaz even voorin bij mij zitten en gaat Floor achter bij Ravi zitten.

In de herinnering van Floor is Byron Bay nog een idyllisch surfdorpje, maar vandaag de dag toch een redelijk toeristische plaats met inderdaad een hippie-achtige sfeer. Veel jonge mensen, koffietentjes (ff een bakkie), en winkeltjes. Dan blijkt zo’n stadje met kinderen bezoeken niet echt ideaal. Omdat er geen autovrij centrum is, kunnen we de jongens niet echt ‘loslaten’. Toch struinen we er een poosje rond om de sfeer te proeven, doen ergens een bakkie, kopen kaartjes en postzegels, vind ik ‘de perfecte’ slippers, en een bakkertje.

Veel Australiërs zijn heel open en een praatje is dan ook snel aangeknoopt. Vaak horen ze ons met de jongens praten en willen ze weten waar we vandaan komen. Zo spreek je gemakkelijk met lokale mensen die vaak een leuke tip of advies hebben voor een leuke route, plaats of activiteiten.

Dan willen we nog even naar de vuurtoren rijden, maar kunnen er niet komen met onze camper (want met 3,5 mtr. hoog en 8m. lang niet een heel praktisch parkeerautootje) Hierdoor nemen we noodgedwongen een afslag en komen uit op een strandje naast de vuurtoren waar allerlei locals aan het surfen zijn. We lunchen nu dus bij het ‘bijna’ oostelijkste puntje van Australië.

In de middag het vaste reispatroon, met Boaz achter een filmpje, en Ravi slapend in het kraaiennest, reizen we naar de volgende bestemming; Beachmere. Als we aankomen is het donker.

Maandag 19 september. Noosa
“s Morgens rijden we weer verder. Ons doel is Hervey Bay, maar we willen eerst een stop maken in Noosa. Er is daar een mooi national park dat we willen bezoeken. Eenmaal in Noosa, verliezen we wat tijd voordat we in het national park aankomen; (de weg zoeken, bakkertje, slijterij, koffie, parkeerplaats zoeken in druk dorp met grote camper, verkeerd rijden, terug rijden, park gevonden, broodje maken, poepbroek…) Maar als we er dan eenmaal zijn lopen we een prachtige route door het park over een hoog pad door het bos langs de kust. Prachtige uitzichten om elke bocht. Boaz kan inmiddels al heel goed afstanden lopen en praat onderweg honderduit over alle denkbare grote en kleine dingen des levens. Ravi is geheel tevreden als hij in de rugdrager zit en is, behalve Boaz’ papegaai ook een stille genieter. Wanneer we op het verste punt even gaan zitten kijken we over de oceaan en zoeken we naar langstrekkende walvissen en ja hoor, we zien in de verte een paar walvissen langszwemmen, wat een geweldig gezicht.

Dan stappen we de camper weer in en rijden richting Hervey Bay waar we in het donker aankomen. Op advies van de camping-eigenaresse gaan we snel bij een restaurant aan de overkant wat eten. Laten we zeggen dat het niet het beste advies was dat we deze reis hebben gehad ;-)maar goed met een gevulde maag vallen we tevreden in slaap.

Dinsdag 20 september. Hervey Bay
Vandaag genieten we van een welverdiende rustdag. Het is mooi weer en als ik wakker word kijk ik uit het raam van de camper recht naar de zee. Dichterbij kan haast niet.
Boaz staat al te trappelen van ongeduld, niet om naar de zee te gaan, maar naar het waterpark dat hij op de foto’s had gezien. Een prachtig, openbaar en gratis waterpark ligt pal naast de camping en is afgelopen weekend voor het eerst dit seizoen open gegaan. Het is een mooi park met fonteinen, glijbanen een golfsurfbaan en het ligt pal aan het strand. Met Boaz verken ik het park en de fonteinen terwijl Ravi liever met zijn moeder op het echte strand gaat spelen.
Later gaan we met z’n allen op het strand bij de camping zwemmen en spelen in het zand. B+R kun je niet gelukkiger maken. We twijfelen over een tripje naar Fraser Island dat hier voor de kust ligt, maar omdat het hier nu vakantie is zijn de prijzen torenhoog en is het druk. We besluiten het voor de terugweg te bewaren.

Sowieso denken we na over het verloop van onze reis en onze plannen voor de komende weken. We merken dat ons reistempo niet hoog genoeg is en dat we niet genoeg afstand afleggen om ons doel (Cairns in het noorden) te halen. Op een reisdag halen we gemiddeld 70-80 km/uur. In dit tempo zouden we Cairns net kunnen halen en dan meteen weer terug moeten reizen. We merken dat dit te veel druk legt op de reis en het gevoel van vrijheid beperkt. Ik probeer nog even of we de camper niet in Cairns in kunnen leveren. Dat blijkt te kunnen, maar dat kost veel te veel geld (nog meer dan de 4 vliegtickets die we ook nog nodig zouden hebben om weer in Brisbane te komen).

We besluiten in een rustiger tempo noordelijk te blijven reizen en de komende dagen een nieuw plan te maken voor wat we willen doen en zien.
’s middags loop ik hard over het strand en terug langs de promenade als ik aangevallen wordt door een vogel, hij maakt duikvluchten over mijn hoofd en raakt zelfs mijn pet. Agressief beestje. Eerder op de dag hadden we al een 5-tal vogels achter een possum aan zien jagen, die ook moest maken dat hij weg kwam.

In de avond strijken er een paar honderd rosella’s (australische parkieten) als een zwerm spreeuwen neer in de bomen van de camping en beginnen oorverdovend te kwetteren. We kunnen elkaar in de camper amper verstaan.

De eerstvolgende bestemming wordt de plaats Agnes Water. Er is daar een natuurcamping met supermooie plaatsen en mooie stranden. Het moet een hele mooie plek zijn, maar schijnbaar wel vaak vol en niet vooraf te reserveren. Kortom je moet een beetje geluk hebben dat er net iemand weggaat.

We besluiten om morgen een andere reisschema te proberen.

Woensdag 21 september. Agnes Water

Ik sta om 5.45 uur met het eerste licht op en koppel de camper los. Het idee is om alvast een stukje te rijden terwijl de jongens en Floor nog even door kunnen slapen. Ravi wordt even wakker als ik om 06.00 uur wegrijd, maar valt weer in slaap. Floor komt al snel naast me zitten en probeert in de stoel verder te slapen.

Na een half uur rijden worden B+R toch al wakker, plan dus niet helemaal geslaagd. We houden ze met lego nog even tevreden en stoppen na een uur rijden en iets eerder dan gepland in Childers voor een ontbijtje. Childers blijkt een charmant stadje te zijn en in een mum van tijd bezoeken we de plaatselijke middenstand. De bakker, de pinautomaat, de slager, de supermarkt en de koffiebar/bioscoop. Allemaal fijne kleine zaakjes. Dit zijn van die plaatsen waar je onderweg toevallig stopt en je dan een hele leuke onverwachte ervaring opleveren. Childers dus!

Na de stop rijden we door naar de camping waar we hopen op een plekje. Als we rond 11.00 uur op de camping aankomen blijkt er een mooi plekje voor onze camper vrij te zijn. ‘Zijn vanmorgen weggegaan’ krijg ik te horen als ik de buurman ernaar vraag. We zijn erg blij want het is echt een hele mooie camping.

We lopen en klauteren ’s middags van de heuvel af en komen aan op een privé zandstrandje tussen de hoge rotsen. Het wordt wat afgezaagd maar; wat zijn we weer op een schitterende plek aangekomen. We besluiten om hier te blijven zo lang onze batterij het toestaat. Er is hier geen stroom, er zijn 3 WC’s en een koude buitendouche. Als we zuinig met stroom zijn kunnen we hopelijk 2 nachten blijven.