4 - 6 september - reizen
Door: Bram
Blijf op de hoogte en volg Bram
06 September 2016 | Australië, Newtown
Zondag 4 september
Het eerste bericht van dit journaal tik ik boven de Indische oceaan. Boaz en Ravi liggen gelukkig al 3,5 uur te slapen.
De week voor onze reis was best stressvol, mijn laatste werkweek, Boaz z’n eerste schoolweek, een sollicitatie voor Floor (met een nieuwe baan als gevolg), Ravi thuis, koffers inpakken en het huis een beetje schoonmaken voor onze ‘huis-zitters’. Zaterdagavond waren we om 22.00 dan toch klaar.
Gisteren werden we op Schiphol uitgezwaaid door onze zondagochtend-helden: Maren, Sepp, opa Peter en oma Truus brachten ons weg. Er waren 2 auto’s nodig om ons vier, onze 4 koffers en 4 stuks handbagage, een buggy en een rugdrager op Schiphol te krijgen.
Grappig dat je met kinderen de 3 uur van tevoren uiteindelijk hard nodig hebt op Schiphol. Voor de jongens een hele ervaring. Eenmaal bij de gate kunnen zij het hele proces van de aankomst van het vliegtuig en het laden van de bagage goed zien omdat het vliegtuig te laat aankomt. Met de ‘Kalem’ (KLM) naar Abu Dabi in 6 uur. Het vliegtuig vliegt over Duitsland, Hongarije en Turkije en stevent recht op Syrië af. ‘Raqqah’ zie ik op de boordcomputer in beeld verschijnen. Gelukkig maakt hij een detour en vliegen we over het prachtige berglandschap van Irak/Iran. Bij de Perzische golf zie je mooi de brandende oliebronnen (denk ik) als het schemerdonker wordt. Boaz en Ravi doen het geweldig en pakken het ene cadeau ( van tante maren) na het andere (dank Linda en Puk) uit en genieten van de aandacht van de lieve KLM dames, die het ook van ons een hele prestatie vinden, en wensen ons succes... Omdat we op Schiphol iets vertraagd zijn hebben we niet heel veel overstaptijd op Abu Dabi. Snel door de hitte van de woestijn een transfer bus in en een flink stuk lopen naar terminal 3 waar een Airbus A380 klaarstaat (het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, superstoer)
We zitten helemaal achterin en zien de medepassagiers zuchten als wij de laatste vrije stoelen innemen. Je hoort ze denken (shit! toch kinderen). Maar zoals gezegd slapen de boys nu heerlijk. Wij nog niet echt. Nog ca 7 uur te gaan.
Dinsdag 6 september
Inmiddels zitten we in ons huisje in Newtown, Sydney. Onze tweede nacht hier.
Het laatste stuk van de vlucht ging ook prima. Boaz en Ravi hebben het prima volgehouden al werden ze op het einde wel een beetje opstandig en moesten ze regelmatig even uitgelaten worden in het gangpad. Eenmaal op Sydney geland verlieten we als laatste het vliegtuig. Na een lange rij voor de douane pakte Ravi de douane-dame helemaal in met een vriendelijke zwaai en glimlach bij het controleren van zijn paspoort. Dan met de bagage door de ‘customs’; ten onrechte die zak chips in de prullenbak gegooid, want we mochten zo doorlopen.
Met een taxibus voor onze volksverhuizing naar ons huisje gereden, waar we zo rond 20.30 plaatselijke tijd aankwamen. Ik ben meteen op pad gegaan om wat proviand in te slaan en kwam toevallig eerst in een slijterij terecht (om de weg te vragen!). Met aanwijzingen voor de route en een te duur sixpack (23 aus/dollar) onder mijn arm ben ik via de supermarkt weer terug naar ‘huis’ gelopen. Floor en ik zaten er aardig doorheen terwijl Boaz en Ravi nog vrolijk paardje aan het spelen waren. Na een paar heerlijke blueberry pancakes en een biertje zijn we om 23.30 gaan slapen, en slapen, en slapen…
Tot we vanmiddag na 14 uur slapen...om 12.45 uur weer wakker werden. Omdat deze dag te kort is om nog naar het centrum van de stad te reizen wandelen we vandaag door de woonwijk Newtown, waarin ons huisje staat, naar ‘Sydney Park’, een mooi park vlakbij met vooral honden en hardlopers. Onderweg 'hosselt' Floor nog 2 koffie in een koffie/bakkerszaakje dat eigenlijk als dicht is. Met haar redacteur-skills ontfutselt zij al snel dat de eigenaresse een Nederlandse is die hier al 25 jaar woont.
Aan Boaz stelde we onderweg de vraag; wat vind je hier nu echt anders dan in Nederland? Boaz vond het vooral opvallend dat er voor alle ramen en deuren tralies/hekwerken zitten. Wat mij vooral opvalt zijn de andere geuren en planten die je ziet. Het doet me een beetje aan de intense, tropische geuren van Thailand denken.
Na de zonsondergang en een mooi uitzicht op de stad en het vliegveld lopen we weer terug, koken we in het huis en proberen we nu te slapen, maar dat lukt de jongens nog niet zo. We moeten nog een beetje in ons ritme komen.
Morgen gaan we voor het eerst de stad verkennen.
Het eerste bericht van dit journaal tik ik boven de Indische oceaan. Boaz en Ravi liggen gelukkig al 3,5 uur te slapen.
De week voor onze reis was best stressvol, mijn laatste werkweek, Boaz z’n eerste schoolweek, een sollicitatie voor Floor (met een nieuwe baan als gevolg), Ravi thuis, koffers inpakken en het huis een beetje schoonmaken voor onze ‘huis-zitters’. Zaterdagavond waren we om 22.00 dan toch klaar.
Gisteren werden we op Schiphol uitgezwaaid door onze zondagochtend-helden: Maren, Sepp, opa Peter en oma Truus brachten ons weg. Er waren 2 auto’s nodig om ons vier, onze 4 koffers en 4 stuks handbagage, een buggy en een rugdrager op Schiphol te krijgen.
Grappig dat je met kinderen de 3 uur van tevoren uiteindelijk hard nodig hebt op Schiphol. Voor de jongens een hele ervaring. Eenmaal bij de gate kunnen zij het hele proces van de aankomst van het vliegtuig en het laden van de bagage goed zien omdat het vliegtuig te laat aankomt. Met de ‘Kalem’ (KLM) naar Abu Dabi in 6 uur. Het vliegtuig vliegt over Duitsland, Hongarije en Turkije en stevent recht op Syrië af. ‘Raqqah’ zie ik op de boordcomputer in beeld verschijnen. Gelukkig maakt hij een detour en vliegen we over het prachtige berglandschap van Irak/Iran. Bij de Perzische golf zie je mooi de brandende oliebronnen (denk ik) als het schemerdonker wordt. Boaz en Ravi doen het geweldig en pakken het ene cadeau ( van tante maren) na het andere (dank Linda en Puk) uit en genieten van de aandacht van de lieve KLM dames, die het ook van ons een hele prestatie vinden, en wensen ons succes... Omdat we op Schiphol iets vertraagd zijn hebben we niet heel veel overstaptijd op Abu Dabi. Snel door de hitte van de woestijn een transfer bus in en een flink stuk lopen naar terminal 3 waar een Airbus A380 klaarstaat (het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, superstoer)
We zitten helemaal achterin en zien de medepassagiers zuchten als wij de laatste vrije stoelen innemen. Je hoort ze denken (shit! toch kinderen). Maar zoals gezegd slapen de boys nu heerlijk. Wij nog niet echt. Nog ca 7 uur te gaan.
Dinsdag 6 september
Inmiddels zitten we in ons huisje in Newtown, Sydney. Onze tweede nacht hier.
Het laatste stuk van de vlucht ging ook prima. Boaz en Ravi hebben het prima volgehouden al werden ze op het einde wel een beetje opstandig en moesten ze regelmatig even uitgelaten worden in het gangpad. Eenmaal op Sydney geland verlieten we als laatste het vliegtuig. Na een lange rij voor de douane pakte Ravi de douane-dame helemaal in met een vriendelijke zwaai en glimlach bij het controleren van zijn paspoort. Dan met de bagage door de ‘customs’; ten onrechte die zak chips in de prullenbak gegooid, want we mochten zo doorlopen.
Met een taxibus voor onze volksverhuizing naar ons huisje gereden, waar we zo rond 20.30 plaatselijke tijd aankwamen. Ik ben meteen op pad gegaan om wat proviand in te slaan en kwam toevallig eerst in een slijterij terecht (om de weg te vragen!). Met aanwijzingen voor de route en een te duur sixpack (23 aus/dollar) onder mijn arm ben ik via de supermarkt weer terug naar ‘huis’ gelopen. Floor en ik zaten er aardig doorheen terwijl Boaz en Ravi nog vrolijk paardje aan het spelen waren. Na een paar heerlijke blueberry pancakes en een biertje zijn we om 23.30 gaan slapen, en slapen, en slapen…
Tot we vanmiddag na 14 uur slapen...om 12.45 uur weer wakker werden. Omdat deze dag te kort is om nog naar het centrum van de stad te reizen wandelen we vandaag door de woonwijk Newtown, waarin ons huisje staat, naar ‘Sydney Park’, een mooi park vlakbij met vooral honden en hardlopers. Onderweg 'hosselt' Floor nog 2 koffie in een koffie/bakkerszaakje dat eigenlijk als dicht is. Met haar redacteur-skills ontfutselt zij al snel dat de eigenaresse een Nederlandse is die hier al 25 jaar woont.
Aan Boaz stelde we onderweg de vraag; wat vind je hier nu echt anders dan in Nederland? Boaz vond het vooral opvallend dat er voor alle ramen en deuren tralies/hekwerken zitten. Wat mij vooral opvalt zijn de andere geuren en planten die je ziet. Het doet me een beetje aan de intense, tropische geuren van Thailand denken.
Na de zonsondergang en een mooi uitzicht op de stad en het vliegveld lopen we weer terug, koken we in het huis en proberen we nu te slapen, maar dat lukt de jongens nog niet zo. We moeten nog een beetje in ons ritme komen.
Morgen gaan we voor het eerst de stad verkennen.
-
06 September 2016 - 16:10
Diane:
Hey avonturiers! Wat leuk om te lezen zeg, dit bedoel ik nu, neem ons mee in jullie avontuur!
In het huis gaat alles goed, heerlijk plekje! Jammer van een mega dikke pad die uit de schuur kwam springen... Met het oude papier buiten zetten werd door de familie Arends gelijk al gevraagd of we meedoen met de straatbbq...! Denk dat we niet kunnen haha
Fijn dat de reis goed is gegaan, het pittigste is achter de rug! Enjoy!
Liefs van ons! -
06 September 2016 - 18:27
Linda:
Leuk om op deze manier op de hoogte te blijven van jullie avontuur! Fijn dat de reis goed is gegaan! Geniet van de komende tijd! -
06 September 2016 - 19:22
Henny En Bert:
Lieve kids,wow wat een reis he.Goed dat de jongens zo'n lieve smile hebben,dat opent deuren.Ik vind het knap hoor zolang in het vliegtuig! Nou laat het maar gebeuren zou ik zeggen.Ga lekker genieten van wat je overkomt!Doen wij ook,wij genieten nu in Griekenland.Vandaag mooie oude kloosters bezocht boven op de rotsen.Morgen door naar Volos.Dikke kus voor jullie, -
06 September 2016 - 20:20
Bregje:
Jaaaa! Jullie zijn er! Het reizen was al een heel avontuur en er volgen er vast nog veel meer. We zijn benieuwd en lezen mee. Heel veel plezier!! X -
06 September 2016 - 21:12
Maren, Joris, Sepp En Kiki:
Hey Aussies!
Wat fijn om te lezen. Gelukkig is de lange reis achter de rug en kan het ontdekken beginnen. We hebben dit verhaal voorgelezen aan Sepp voordat hij ging slapen en hij wil morgen ook met het vliegtuig naar Australië. Hij was ook heel erg benieuwd waar zijn grote vriend Boaz nu slaapt. Geniet van deze bijzondere ervaring en laat ons vooral meegenieten. X -
07 September 2016 - 07:50
Peter En Truus:
Fijn om te lezen hoe het met jullie is gegaan sinds we jullie op schiphol hadden gebracht. We waren zeer benieuwd. Door dit mooie reisverslag krijgen we een duidelijk beeld. Het zal een prachtige vakantie voor jullie worden in Australië. Boaz en Ravi zijn toch wel hele lieve kinderen, op Schiphol waren ze al zo vrolijk en gemakkelijk. Een geweldig avontuur maken jullie mee.
Wij zijn 2-4 weken in West Zeeuws Vlaanderen, een schitterende streek met oa Cadzand, Brugge. Internet-verbinding helaas slecht.
veel liefs van Peter en Truus. -
07 September 2016 - 08:47
Olga:
Superleuk om jullie reisverslag te lezen en na de lange vliegreis nu heerlijk genieten, veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
